Het is december 2017 en mijn telefoon geeft een 'ping'. Het is de kersverse voorzitter van de Camera Club Oosterbeek, een bekende van mij ondertussen. Hij is reeds 2x op workshop bij me geweest. Hij is benoemd tot nieuwe voorzitter van de club en één van de taken is het regelen van een leuke presentatie op de jaarlijkse clubavond. Of ik nog iemand wist die daar in december 2018 wel zin in zou hebben.
Het geven van een lezing over mijn werk had ik nog niet eerder gedaan. Toch zei ik meteen 'ja' op de vraag. Wetende dat op enig moment de zenuwen en het peentjes zweten onherroepelijk hun intrede zouden doen, zijn we in november bij elkaar gekomen om een 'leuk verhaal' te verzinnen. Een kapstok dat dienst zou als leidraad voor de presentatie. Al snel kwamen we tot de conclusie dat het niét over techniek zou gaan, ook al was het dan voor een cameraclub. Per definitie techniek- en apparatuur nerds natuurlijk. Mijzelf incluis. Het geraamte van de presentatie zou worden de verschillende fasen in mijn 'fotografisch leven'. Over de Infectie die ik opliep in Canada en de onvoorwaardelijke Affectie voor de kleine beestjes tot de fase Reflectie waarin ik me nu nog steeds bevind. Deze verschillende fasen kon ik dan handig toelichten met bijpassend beeldmateriaal. Dit vormde de ruggengraat van de presentatie.
Het programma van de avond. Kort en bondig platgeslagen tot een paar onderwerpen. De lezing duurt, inclusief een korte pauze, zo'n 1,5 uur.
Na de presentatie te hebben geoefend op de kat (geen vragen!) en mijn vrouw (tips en tops) was ik er klaar voor. Het verhaal dat ik wilde delen kwam heel erg vanuit mezelf, misschien dat ik daarom niet zenuwachtig was maar er eigenlijk alleen maar zin in had. En het leuke van het geven van de presentatie was, naast de complimenten ontvangen voor het getoonde beeldmateriaal (ik ben ook maar een mens), dat ik veel teruggehoord heb dat ook juist het verhaal in de presentatie zo gewaardeerd werd. De mensen in de zaal voelden zich meegenomen op de reis waarover ik vertelde en zo konden ze zich inleven in mijn vreemde gedachtegangen en kronkels. Wat mij betreft een net zo groot compliment als lovende woorden op je foto's.
Niet eerder zag ik mijn eigen foto's zo groot op een scherm. Best indrukwekkend. En confronterend. Gelukkig op een positieve manier!
Mocht je geïnteresseerd zijn in deze lezing of heb je een ander idee, neem gerust contact met me op! Voor de inhoud verwijs ik je door naar de portfolio-pagina's, waar je een indruk kunt krijgen van waar ik op fotografisch gebied mee bezig ben.