top of page
  • Foto van schrijverChris Ruijter

Ver-kijken



Een tijdje terug werd ik benaderd door een aardige dame van een Knivesandtools.nl, een online winkel in allerlei ehhh, nou ja, knives and tools, eigenlijk. Ze vertelde dat ze erg onder de indruk was van mijn foto's en vroeg of een verrekijker misschien van pas zou komen tijdens het fotograferen van zulke kleine beestjes, en zo ja, of ik zin had een verrekijker van hun huismerk 'Eden' eens aan de tand te voelen. Een verrekijker? Dat is toch ook iets met lenzen?

Een verrekijker, zo'n ding had mijn vader vroeger. Zo eentje met van dat nepleer aan de buitenkant en wimpers en vingerafdrukken op de lenzen. In zo'n verfrommeld, hard geworden leren tas. Met rood fluweel aan de binnenkant. Er door kijken kon wel, maar of je daar enthousiast van werd? Nee dus. Ik heb nooit echt wat met verrekijkers gehad. Ik ben ook geen vogelaar. Ook niet maf van groot wild. Ik eer het kleine. Dus wat moet je dan met een verrekijker?


Door middel van de verrekijker kan ik details bekijken vóórdat ik een foto maak.

Daar heb ik eerst eens over nagedacht voordat ik in ging op het aanbod. Wat heb ik aan een verrekijker? Soms als ik in het veld loop vliegt er een libel voor mij op. Vaak een mooie. Een grote! Flink geschrokken vliegen ze weg om dikwijls een 50 meter verderop toch weer te gaan zitten. Behoedzaam loop je op de locatie af waarvan je denkt dat de landing is ingezet. Hier moet hij zitten? Je snapt er niks van. Doet nog een stap. Ffllrrrrr!!! Ja. Hij zat er dus toch. Hoe voorzichtig je ook nadert, door hun schutkleur en grootte zie je ze gewoon nét te laat. Daar kon ik hem wel eens voor gaan gebruiken. Ok dan, kom maar op met dat ding.


Van veraf gespot, al turend over een grote plas. Gericht loop ik vervolgens op mijn doel af!

Ik een verrekijker, zij een review. Zo gaan die dingen. Ik vind het best! Op een zaterdag kwam hij binnen, de Eden XP 8x42, inclusief mooie draagtas. Een hele mooie soepele zwarte zelfs. Zonder rood fluweel. Inmiddels weet ik dat de 8 voor de vergrotingsfactor staat en de 42 voor de diameter van de voorste lens. Hoe groter de lens, hoe meer licht er binnen komt, hoe helderder het beeld en hoe langer je in de schemer dóór kunt kijken. Ik was aangenaam verrast door de 'kleinte' en het gewicht van de kijker en vond het wel 'een mooi dingetje'. Mijn equivalent voor 'zo zeg, dat is potdorie een gaaf ding'. Ok, testen dan. Doppen er af en kijken. Zwarte vlekken. Even wat verstellen, bijdraaien en weer op mijn ogen. Weer zwart. Zijn dat nou mijn ogen tegen de lens? Of mijn wimpers? Aha. De voorste dingen waar je je ogen op zet kunnen handig naar buiten draaien zodat je ogen niet tegen de lenzen aan komen. Ik ben een leek en vergeef mezelf snel. Toen was ik in shock. Er ging een wereld voor me open. Wát een helder en scherp beeld.En perfect rond! Geen gedoe met halve zwarte manen in je beeld of zere ogen van het scheel kijken. Als een comfortabele bril sluit hij rond je ogen en laat je vérder kijken. Dit belooft wel wat.


Zonder mijn nieuwe vriend had ik nooit kunnen uitvissen waar deze parende heidelibellen de landing hadden ingezet.

Snel kijken naar libellen in onze tuin, op de vlonder. Gewéldig! Waar ik voorheen echt moest gokken over welke soort Heidelibellen er rond hingen in de tuin kon ik nu de kijker pakken en de details van veraf al bekijken. Snor? Geen snor? Zwarte poten? Scherpe of stompe legschede? Het zegt je hoogstwaarschijnlijk niets, maar dit zijn de kenmerken om met name drie soorten Heidelibellen van elkaar te kunnen onderscheiden. En dat gaat perfect met deze kijker. Ik had al gelezen over de korte scherpstelafstand van slechts 1,2m. maar die feature maakt het meer dan waar.

Wat me verder positief verbaast is de scherptediepte die je voorgeschoteld krijgt. Of beter; het gebrek daaraan. Door de geringe scherptediepte kun je het onderwerp echt isoleren van de rest van zijn omgeving. Het beeld is bijzonder contrastrijk en door de grote scherpstelslag kun je perfect en zeer gedetailleerd scherpstellen. Een must bij zulke kleine diertjes. Bij schaduw en bij hard zonlicht heb ik geen vervelende ervaringen met of te weinig licht, of te veel licht. De kleuren zijn verzadigd en het lijkt wel of er een soort Polaroid-filter ingebouwd zit. Hinderlijke schitteringen worden weggefilterd en zo kun je echt goed kijken wat je nu eigenlijk voor je hebt.


Een verse heidelibel vliegt voor me op en landt veel verderop. Door middel van de verrekijker kon ik

zo spotten waar hij was gaan zitten.

Op onze vakantie is de kijker ook mee geweest. Door toedoen van de verrekijker heb ik zowaar één van mijn eerste vogels op de gevoelige plaat vastgelegd. Het was droog op de camping. Heel droog. Rondom onze tent stonden eigenlijk alleen maar dennenbomen. Ik ben wel gewend om wakker gekrast te worden door de eksters, maar dit klonk anders. Nieuwsgierig als ik ben wilde ik weten waarmee we te maken hadden. Er vlogen verschillende, ik denk relatief jonge, Grote Bonte Spechten rondom onze tent! Best een gaaf gezicht. Na een klein uurtje deze vogels met de verrekijker te hebben bewonderd besloot ik mijn camera en statief te pakken en de vrijwel nooit gebruikte 100-300mm lens er op te draaien. Het beeld dat op mijn camera ontstond kon op geen enkele manier tippen aan de helderheid, scherpte en contrast waarmee ik de vogels door de verrekijker zag. Een knap staaltje werk, die Eden XP 8x42.


Deze verstokte insectenfotograaf heeft zelfs een vogel vastgelegd!

Zoals ik al zei, ik ben een leek op verrekijker gebied. Ik heb geen referentiemateriaal getest en heb al helemaal geen database aan parate kennis over andere verrekijkers. Ik ben er open in gegaan en heb me volledig laten verassen door de Eden XP 8x42. Samenvattend moet ik zeggen dat ik ontzettend tevreden ben met de kijker. Hij ligt lekker in de hand en de waterdichtheid is een handige bijkomstigheid. Enige punt van aandacht voor een volgende versie vind ik de rubberen doppen aan de voorzijde van de kijker. Ik heb behoorlijk lange wimpers en daarmee kom ik toch echt wel tegen de lenzen aan, ook mijn zoon van 6 heeft daar wat last van. Dit veroorzaakt wat 'vegen' en 'vlekken' in het beeld terwijl je door de kijker kijkt. Toch kan dit kleine smetje de pret niet bederven wat mij betreft.


628 weergaven

Recente blogposts

Alles weergeven

ODONATA (II)

bottom of page